Gerelateerde onderwerpen
Inleiding
Het syndroom van Horner omvat ptose, miose, en anhidrose tengevolge van cervicale sympathische output.
Het syndroom van Horner resulteert wanneer de cervicale sympathische baan, die loopt van de hypothalamus naar het oog, wordt ontwricht. Het syndroom kan centraal, preganglionair, of postganglionair zijn van oorsprong; het kan primair of secundair zijn aan een andere aandoening. Centrale laesies omvatten hersenstamischemie, syringomyelie, en hersentumor; perifere laesies zijn onder meer pancoast tumor, cervicale adenopathie, nek- en schedelletsel, aorta- of carotisdissectie, en aorta-aneurtsma. Er bestaat een congenitale vorm.
Symptomen en diagnose
De symptomen omvatten ptose, miose, anhidrose, en hyperemie van de getroffen zijde. Bij de congenitale vorm wordt de iris niet gepigmenteerd, en blijft blauw-grijs. Vloeibare cocaïne 10% kan worden aangebracht op het getroffen oog; slechte pupillaire dilatatie na 30 minuten wijst op het syndroom van Horner. Als de resultaten positief zijn, kan 48 uur later 1% hydroxyamfetamine-oplossing of 5% n-methyl hydroxyamfetamine worden aangebracht op het oog, om te bepalen of de laesie preganglionair (als de pupil dilateert) of postganglionair (als de pupil niet dilateert) is. Patiënten met het syndroom van Horner vereisen MRI of CT van de hersenen, ruggenmerg, borst, of nek, afhankelijk van klinische verdenking.
Behandeling
Elke identificeerbare orzaak wordt behandeld; er is geen behandeling voor het primaire syndroom van Horner.
Bron
- M. Donaghy. Brain's Diseases of the Nervous System. 12th edition. Oxford University Press (USA).
- J. Biller. Practical Neurology. 3rd edition 2008. Lippincott Williams & Wilkins.
- C. Clarke, R. Howard, M. Rossor, S.D. Shorvon. Neurology: A Queen Square Handbook. 1st edition 2009. Wiley-Blackwell.
